نمک احتمالا یکی از مهم ترین مواد اولیه‌ جهان در تهیه غذاست. بدون نمک بسیاری از غذاها بی مزه خواهند بود. البته تمام نمک ها به یک شیوه تولید نمی شوند. انواع مختلفی از نمک وجود دارد که می‌توانید از بین آن ها دست به انتخاب بزنید. انواع نمک نه تنها از نظر بافت و مزه با هم تفاوت دارند، بلکه میزان سدیم و مواد معدنی آن ها هم یکسان نیست.

نمک دریا به نمک حاصل از تبخیر آب دریا گفته می‌شود. که بیشتر آن را به عنوان چاشنی در غذاها، پخت و پز، درمان دردها و بیماریها، لوازم آرایشی و برای حفظ مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. انواع مختلفی از نمک دریا وجود دارند که شامل نمک دریای هیمالیا، نمک دریای سلتی، نمک دریای برفکی، نمک دریای هاوایی و نمک دریای ایتالیایی می شوند. نمک دریایی می تواند هم به صورت تصفیه شده و هم به صورت تصفیه نشده باشد.نمک تصفیه شده شامل فرآیند سنگینی (پیچیده) است که اغلب مواد معدنی آن به جز سدیم و کلر، از بین می رود. علاوه بر آن طعم ها و ساختارهای مختلفی نیز دارد. آنچه که نمک دریا را از نمک سفره (نمک طعام) مجزا می سازد، حضور مواد مغذی بیشتر و مواد معدنی تیره تر است. نمک دریا شامل مواد معدنی طبیعی است که به بهبود عملکردهای بدن کمک می کند. در واقع نمک دریا شامل مواد معدنی حیاتی مانند پتاسیم، سدیم، کلسیم، منیزیم، کلر، آهن، مس و روی (زینک) است. نمک دریایی در ویناییا پوتاکا، کتاب مقدس بودایی که در اواسط قرن ۵ قبل از میلاد ساخته شده است، ذکر شده است. اصل تولید تبخیر آب از نمک دریا است. در آب و هوای گرم و خشک این امر می‌تواند به طور کامل با استفاده از انرژی خورشیدی انجام شود اما در سایر اقلیم منابع سوختی استفاده می‌شود. تولید نمک دریای مدرن تقریباً به طور کامل در دریای مدیترانه، دریاچه ارومیه و دیگر آب و هوای گرم و خشک یافت می‌شود.